Αντώνης Μαυρόπουλος
Από την πλούσια συζήτηση που έγινε στην ημερίδα Wasteless Food 2022 προέκυψαν πολλά και σημαντικά συμπεράσματα. Τις επόμενες ημέρες θα εμβαθύνουμε σε κάποια από αυτά, αλλά σε πρώτο πλάνο ξεχωρίζω τρία πράγματα που έμαθα και τα κρατάω ως οδηγό για το μέλλον της κυκλικής οικονομίας στον τομέα των τροφών και τροφίμων.
Πρώτον, συνειδητοποίησα ότι το τρομακτικό μέγεθος τους προβλήματος δεν είναι γνωστό. Ο κάθε Έλληνας παράγει σχεδόν 98,5 κιλά τροφικών αποβλήτων ανά έτος. Σε μια χώρα που οι άντρες ζυγίζουν 82 κιλά και οι γυναίκες 63,5 κιλά κατά μέσο όρο, αυτό σημαίνει ότι τα τροφικά απόβλητα που παράγει ο καθένας μας είναι κατά βάση πολύ περισσότερα από το βάρος μας. Αν συνυπολογιστεί ότι αυτά παράγονται για 80 έτη, τότε ο καθένας μας στη ζωή του παράγει σχεδόν 8 (7,88) τόνους τροφικών αποβλήτων, όσο δηλαδή ζυγίζει μια φάλαινα φυσητήρας μήκους 9-10 μέτρων!!! Η ποσότητα αυτή είναι τεράστια και από μόνη της προκαλεί δέος.
Πρέπει να μας είναι σαφές ότι τα νοικοκυριά παράγουν πολύ περισσότερα τροφικά απόβλητα σε σχέση με τις επιχειρήσεις. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι επιχειρήσεις προσπαθούν διαρκώς να μειώσουν τις απώλειες και να μεγιστοποιήσουν τη χρήση των τροφίμων τους και κατά συνέπεια, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, μετρούν συστηματικά τι αγοράζουν και τι πετάνε. Στην Ελλάδα παράγονται πάνω από 1,7 εκατομμύρια τόνοι τροφικών αποβλήτων κάθε χρόνο (2018) και κατανέμονται όπως στην εικόνα που ακολουθεί. Ο τομέας της φιλοξενίας και των υπηρεσιών εστίασης, καθώς και ο τομέας χονδρικής και λιανικής παράγουν 260.000 και 80.000 τόνους τροφικών αποβλήτων ετησίως, αντίστοιχα.
Τρίτον, η δυνατότητα αυτή ενισχύεται περαιτέρω από το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ήδη έχουν γίνει κάποια σποραδικά αλλά μετρήσιμα βήματα στην πρόληψη παραγωγής και τη μείωση των τροφικών αποβλήτων, επομένως το θέμα απασχολεί πρακτικά τον κλάδο. Η αλλαγή της συμπεριφοράς των πελατών που πλέον παίρνουν πολύ συχνά μαζί τους το περίσσευμα και η οικονομία που προκύπτει από σωστή οργάνωση των προμηθειών (κάτι που επιβλήθηκε σχεδόν παντού λόγω της οικονομικής κρίσης) είναι δύο απτά παραδείγματα που βρήκαμε στην πρόσφατη έρευνα της D-Waste.
Συμπερασματικά, νομίζω ότι οι συνθήκες είναι ώριμες για να πάρει σάρκα και οστά ένα μεγάλο πανελλαδικό δίκτυο που θα φέρει το θέμα των τροφικών αποβλήτων στο κέντρο της συζήτησης στον τομέα της εστίασης και θα δρομολογήσει ρεαλιστικές, βιώσιμες και αποτελεσματικές λύσεις σε όλη την εφοδιαστική αλυσίδα του κλάδου. Η δική μας φιλοδοξία είναι να δράσουμε ως καταλύτες σε κάτι τέτοιο.
